Revival Architectuur
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Revival architectuur, ook wel neostijlen genoemd, is een bouwstijl die kenmerken en elementen uit vroegere architecturale perioden hergebruikt of imiteert.
Omschrijving
Revival architectuur is een bouwstijl waarbij architecten teruggrijpen op historische stijlen, zoals die van de gotiek, renaissance en barok. Dit gebeurde met name vanaf het midden van de 18e eeuw tot het begin van de 20e eeuw. De stijl kenmerkt zich door het toepassen van elementen uit deze vroegere perioden. Voorbeelden hiervan zijn neogotiek, neorenaissance en neoclassicisme, die respectievelijk de gotische, renaissance- en klassieke oudheid navolgen. Het doel was vaak om gebouwen een historische sfeer of uitstraling te geven en aan te sluiten bij eerdere bouwtradities. Soms werden elementen uit verschillende historische stijlen gecombineerd, wat bekend staat als eclecticisme.
Voorbeelden van Revival Stijlen
Enkele bekende voorbeelden van revival architectuur zijn:
- Neoclassicisme: een herleving van de klassieke Griekse en Romeinse bouwkunst, gekenmerkt door symmetrie, zuilen en frontons. Deze stijl was populair van circa 1770 tot 1840.
- Neogotiek: een stijl die zich baseert op de middeleeuwse gotiek met kenmerken als spitsbogen, pinakels en verticale lijnen. Deze stroming ontstond rond 1740 in Engeland en werd populair in de 19e eeuw.
- Neorenaissance: een bouwstijl die motieven uit de renaissancebouwkunst hergebruikt, zoals trapgevels, speklagen en kruiskozijnen. Deze stijl kwam op in de 19e eeuw.
Vergelijkbare termen
Neostijlen
Gebruikte bronnen: